De verrassing van een achtjarig meisje

Afgelopen week kwam een meisje van acht naar mij toe om vol enthousiasme iets met mij te delen. Dat gebeurt wel vaker tijdens mijn baantje als overblijfkracht op een Groningse basisschool. Meestal gaat het dan om een korte mededeling, bijvoorbeeld over een broertje dat jarig is geweest, een nieuw huisdier of over een overwinning op het sportveld. Dat vind ik aandoenlijk. Maar deze keer werd ik verrast door het blonde meisje dat met een vrolijk gezichtje verkondigde: “Juf, ik ben dit weekend naar de film De Nieuwe Wildernis geweest.”

Aha, dacht ik bij mezelf: van die film heb ik wel gehoord. Ik wachtte even of ze er nog meer over ging vertellen. Zij vervolgde: “Ik ging met papa samen, want hij houdt van natuur en het was heel mooi. Aan het begin van de film wordt een zwart veulentje geboren en die gaat aan het einde van de film dood, dat was heel zielig. De film duurde wel anderhalf uur!”

Thuis achter mijn computer las ik enkele recensies over de film. Ik kwam erachter dat de makers de vele dieren van de Oostvaardersplassen in Flevoland in beeld brengen. Wat mij opviel was dat critici de film bejubelden en on-Nederlands noemden. Ik besloot om de film zelf te gaan zien.

In de bioscoop werd ik blij verrast door close-ups en luchtshots van dravende Konikpaarden, vechtende herten, jagende vossen en overlevingsstrategieën van diverse vogel- en insectensoorten. Ook werd ik erg getroffen door het rijke kleurenpalet van de droomachtige sfeerimpressies van de lucht en het landschap.

Na het bekijken van de film werd ik me bewust van de onbekendheid van fascinerende natuurgebieden in Nederland. Ik geef het toe: ik had nog nooit van de Oostvaardersplassen gehoord. Laat staan dat ik wist dat er een vogelsoort bestaat met de naam ‘baardmannetje’. Ik begreep waarom het meisje deze ervaring met mij had willen delen.