Columns
De leukste dag van de week
Een van de studenten van het Kunstberg-project wees mij op een aflevering van het televisieprogramma Man Bijt Hond (maart 2014). Hierin werd verpleegkundige Karien van Boven gevolgd. Zij is werkzaam bij het AMC, afdeling F8. Een dag per week is zij kunstateliermedewerkster. Met een kar vol spullen om mee te verven en knutselen, bezoekt zij kinderen op de afdeling Kinderoncologie. Dit is op een indrukwekkende manier in beeld gebracht.
Net als bij project Kunstberg, wordt er gebruik gemaakt van een speciale kar die over de afdeling wordt gereden. Karien van Boven vertelt over ‘haar’ atelier op wielen: “Het is niet iets om kinderen zomaar bezig te houden. Er moeten echt wel kinderen meedoen die iets positiefs nodig hebben.” Op de vraag van de verslaggever of Karien ervoor kan zorgen dat het kind het ziekenhuis kan vergeten, antwoordt zij: “Als ze aan het schilderen zijn, dan zijn ze met het schilderij bezig. Dan gaat de rest van de wereld eventjes aan je voorbij.”
Ik vind het een mooi uitgangspunt om kinderen een fijn moment te kunnen geven, terwijl er sprake is van een minder prettige omgeving. In het filmpje is zichtbaar dat het rijdende atelier van het AMC op dat gebied effect lijkt te hebben. Patiëntje Puck (9 jaar) maakt een mooie flamingo en vertelt: “Je wordt inderdaad heel erg afgeleid van het ziekenhuis en andere dingen die dan moeten gebeuren. Dat is heel erg leuk.”
Naarmate ik het filmpje vaker bekijk, valt mij één ding mij steeds meer op. Niet alleen Puck beleeft een mooi moment… “Dit is wel de leukste dag van de week,” glundert Karien: “Het geeft mij een speciaal contact met de kinderen waarbij je normaal gesproken misschien minder tijd hebt om dat op te bouwen.”
Naar mijn idee geeft Karien daarmee aan dat het rijdende atelier haar veel voldoening geeft. Haar opmerking raakt mij en geeft stof tot nadenken. Eigenlijk gaat zo’n project veel verder dan een ontspanningsmoment voor zieke kinderen. Het zorgt ervoor dat Karien een bijzondere band op kan bouwen met haar patiënten. Dat effect vind ik verrassend. Daarnaast is het fantastisch om te zien dat de patiënt én degene die het project uitvoert zo enthousiast zijn.
Het is een mooie inspiratiebron voor het Kunstberg-project. Inmiddels is er al veel onderzocht door de projectleden en we hebben nog genoeg te doen. Dat we in de toekomst iets kunnen betekenen voor kinderen in ziekenhuizen en voor de medewerkers, geeft mij een prettig gevoel.